Canım Annem;  

 

Bu hafta senin haftan. Ne mutlu sana ve senin gibi polis olanlara. Aslında ben de en az senin kadar mutluyum. Çünkü kendini işine adamış bir Türk polisinin kızıyım ve bundan çok gururluyum.

Ben, polis çocuğuyum. Polis ekmeğiyle büyüdüm. Hayatımda güveni, fedakarlığı, kararlılığı,özeni senden öğrendim. Anneciğim, biliyorum ki polis çocuğu olmak hem bir ayrıcalık hem de bir o kadar zor... Neden mi? Söyleyeyim... Senin gecen de gündüzün de belli değil. Hatırlıyorum da geceleri göreve giderdin. Ben sana “Gitme!” derdim. Sen bana “Gitmem lazım annem!” derdin. Ben sana “Korkuyorum anne!” derdim. Sen bana “Polis çocuğu korkmaz kızım” derdin. O zamandan beri hiçbir şeyden korkmuyorum anne!

Geçenlerde bir yazı okudum. “Polis, anne kadar şefkatlidir!” diye yazıyordu. Okuduğumda sen aklıma geldin. Evet, gerçekten de doğru! Çünkü sen, hiçbir zaman acımasız olmadın. Çevrendekilere hep bir anne şefkatiyle yaklaştın. Ezilenin, mağdur olanın yanındaydın. Ama gerektiğinde adil, gerektiğinde hakkını arayan, gerektiğinde de tuttuğunu koparan biriydin!

           Yaşadıklarımdan görüyorum ki polislik mesleği fedakarlık isteyen bir meslek. Görevin için yeri geldi evini, yeri geldi sağlığını ve hatta beni bile ihmal ettin. Kızmıyorum, kızamıyorum. Çünkü biliyorum ki görevin kutsal!

Anne, sen bana kendime, çevremdekilere güvenmeyi ve güven vermeyi öğrettin. Gördüklerinden örnekler vererek bana doğruyu seçmeyi gösterdin. Bunlar öğüt değildi. Biliyorum... Bunlar, tecrübeydi.

         Seni her üniformalı gördüğümde gözüm, sol göğsündeki armaya takılır. Çünkü orda Türk Bayrağı var. Vatanın anlamı, Türk Bayrağı'nın kutsallığını sen aşıladın bana. Vatanı için gözünü kırpmadan şehit olan polis ağabeylerim var. Eminim ki, sen de vatanın için canını hiç düşünmeden verirsin.

         O bayrak ki, varlığımın sebebi! O bayrak ki, kanımın rengi! O bayrak ki, vatanımın her bir karışındaki şehit izleri! Bayrağımıza yapılan o çirkin harekette nasıl ki polis ağabeyim bütün bedeniyle, “Bayrağım!” haykırışlarıyla kalabalığın içine girip düşen bayrağımızı kaldırdıysa, eminim ki her Türk vatandaşı da aynı şeyi yapardı. Ama bütün Türkiye, polisin cesaretini bir kez daha görmüş oldu. Hafızamdan silinmeyen bir şey var ki, o da polis ağabeyimin ödül olarak verilen parayı almayıp, şehit yakınlarına bağışlamasıydı. Bir şekilde duyduğum ama anlamını tam olarak tanımlayamadığım görev aşkı denilen şey bu olsa gerek...

 

                                                                                                                                                                                   GÖZDE   SÖNMEZ

                                                                                                                                                                                Polatlı Anadolu Lisesi

                                                                                                                                                                                        9/B   317