|
ÇAĞIN EN GÜZEL MAARİF MÜFETTİŞİ
Hayatta ben en çok babamı sevdim!
Karaçalılar gibi yerden bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla-ha düştü, ha düşecek...
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim.
Bilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi gidici-hep, acele işi!...
Atlastan bakardım nerelere gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.
Sevinçten uçardım hasta oldum mu
40' geçerse ateş, çağırırlar İstanbul'a
Bi helâlleşmek ister elbet, diğ'mi oğluyla
Tifoyken başardım bu aş oy'ununu
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu
En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmakta devin
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, can evim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Can YÜCEL
(Kızlarımın en çok sevdiği şiir)
Bu sayfa 05.04.2009 18:14:53 Tarihinde Güncelleştirilmiştir |