"BİLİYORSUN BEN HANGİ ŞEHİRDEYSEM YALNIZLIĞIN BAŞKENTİ ORASI................."

                                                                               (C.SÜREYYA)

SÜRGÜNDEKİ YALNIZLIĞIN

Yalnızsın işte ! Aslında söylemeye bile gerek yok; bal gibi de biliyorsun yalnızlığını... Bol daireli geniş sitelerin ortasında, o asfaltta çıkan dört yol ağzına bakıyorsun geceleri... İçini kaplayan, kalbinden tüm vücuduna yayılan o amansız acı kaplıyor bedenini yine...

Dostun senden kilometrelerce uzakta. Gözlerini kapasan belki göreceksin onun o sıcak, puslu bakışlarını ama acın katmerlenir bunu yaparsan...

Çektiğin sürgüne bir de dost hasretini ekledin mi; hayatını, aşkı yaşamak için yalnızlığa gömülen o çok eski, o çok yeni, o çok çocuk, o çok olgun benliğine bir kez daha sorgulatırsın. Işığı kapatıp perdeleri çekersin. Odaya yıldızların sarhoşluğu dolar, sen üşürsün... Kim anlamak ister ki gözlerini? Onlar hap bir bakış, bir uçurum hasretiyle yaşla donansa da tek başlarına yaşamaya mahkumdurlar o özlem dolu sürgünü.

Hey ! Sen !

O ahşap evler yıkılıyor birer birer, mekanları kalbin oluyor... Sen de hâlâ bıkmadın beklemekten.

Dörtyol ağzı bir sokak lambası aydınlığında şimdi.

Senden geriye tek kalan, gözlerin, SÜRGÜNDEKİ!

 

Bu sayfadaki yazı izin almadan yayımlanamaz

  Bu sayfa 19.04.2006 06:43:47 Tarihinde Güncelleştirilmiştir