DARA DURMUŞ
Dara durmuş emeğin önünde
Ellerinde toprağın burcu burcu kokusu
Buğdayın başağı, suyun buğusu
Harman olmuş yüreğinde…
Hakkını savunmak nedir,
Bilmemiş hiç…
Al yazmanın oyasına işlemiş
Acısını, sevdasını, la’l olmuş
duygularını
Toprağa doğurmuş çocuklarını
Toprakla doyurmuş
Gün yanığı teninde
Nasır tutmuş yalnızlık
Dara durmuş sevdasının önünde
Ezber etmiş yarin cemalini
Sevmeyi bilmiş, ibadet gibi,
Sevilmeyi yaşamamış
Dara düşmüş… |