Babam’a…

                                                  (Ailemizi seçme hakkımız yoktur .Bu kaderdir,

                                               kaderimde olduğun için şükrediyorum.)

                             

                          ÇINAR

 

 Sokakta yalnız başına yürüyüşünü izliyorum ,

            Gözlerimden süzülen iki damla yaş.

            O giderken yüreğim de  takılıyor peşine,

            Geride kalmış çocukluğum, hercai gençliğim de…

           

             52’nin Şubat’ında açıyor gözlerini dünyaya.

            Şubat’ın  ayazında doğduğundan mıdır?

            Ya da gözlerini açtığı toprağın kıraçlığından mı?

            Yazgısında ya ayaz ya kıraç sürüyor hükmünü.

 

             Kolay mıdır bozkırda boy vermek?

            Kimler kırmadı ki yeşeren dallarını?

            Ne fırtınalar savurdu gövdesini, kim bilir.

            Kaç zemheri ayazında titredi yüreği?

                    

             O, bozkırın ortasında kök salmasını bildi yine de,

            Acıya direnmeyi, yaşama bağlanmayı.

            Kendi gücüyle yeşeren bir fidanken,

            Kökleri toprağa, dalları semaya uzanan;

            Bir çınara dönüşmeyi.

 

             Sokakta  yalnız başına yürüyüşünü izliyorum,

            Gözlerimden süzülen iki damla yaş.

            Ne hüzünden ne ayrılıktan ağlıyorum;

            Ben O çınarın sürgünüyüm, yeşerttiği fidanım.

 

            Babam,

            Kurban olduğum,

            Seninle duyduğum gururdur,

            Akan iki damla gözyaşım…

                                                                                                18/02/07

                                                                                                                     Emrem Gürses Gürbaş

 

Bu şiir Hacıbektaş ve Yükseköğretim Kurumlarına Yardım Derneği 'nin 2007 Mart-Nisan  sayısında yayımlanmıştır.

                   

Bu sayfadaki yazı izin almadan yayımlanamaz

  Bu sayfa 11.04.2007 20:23:59 Tarihinde Güncelleştirilmiştir